Hiç bu kadar kimsesiz olmuş muydun,
Ya da hiç bu kadar benim ?
Etraf çiçek açarken solmuş muydun,
Dinmiş miydi hiç böyle nefesin ?

Dinlenirken bu koca yığın
Nefes aldığın bu son saatlerin
Aslında bir hazırlanış bu sandığın
Yanlışı getiren hep bu kanaatlerin

En çok benimsin sanki artık
Ne de çok severim ki seni
Lakin yaşanılmazlığın fevkindesin artık
Geçti artık gelmesin gecelerin

Bu karanlıktır bana aydınlığı getiren
Senin ruhunu benim tenime değdiren
Bu ulvi buluşmanın bedeli bir günü ziyan etmek
Gecelerimden uykuyu sabahımı alman demek