Ölüyorum
soluksuz seviştiğimiz her an bana bir anımsatıcı olurken
yalpalamaktan topallaşan kalbim nasıl atacağını bilmiyor
ve sen onun uğruna attığı en güzel şeysin
Belki ertelenir ölümüm diyorum
Renklere karışan kokunu her seferinde benzetiyorum özgürlüğe
ve solmandan ürküyorum
İki kişilik bir masaya oturuyorum ve hayal ediyorum seni
her şeyi ikili yapıyorum, eskisi gibi
her şey bozuk
ve pek sevimsiz kalbim bağımsızlığını anımsarken tek tük atmaya başlıyor
kokun silik
ve renklerini göremiyorum
yavaşça ölüyorum
Ne acı