Bir ejderha var,
Kimseyi tanımaz benden başka,
Kimseyi ısırmaz kendi kuyruğu dışında.
Bilmediğim sırlar ve yürüdüğüm surlar,
Tüm çocuklar kuşlar ve böcekler gibi yaşarlar
Hepsinin hamurunda aynı günah olsa da,
Kimisi yolunu bulur der ejderha
Kimisi de evini unutur.
Ben bilirim böyle esirlikleri,
Başını gökten çekmeyenlerin yeryüzüne duyduğu nefreti.
Ölü kokmasın diye ağaç dikilen topraklardan,
Yaşlı bir kadının ancak mezarında gördüğü çiçeklere kadar bilirim.
Bazı gecelerde ben işitirim duaları,
Bir serserinin küfürleri karışsa bile dinlerim.
İyiyi kötüden, kötüyü iyiden ayırmam,
Bana göre tüm insanlar aynı kokar,
Tüm çiçekler aynı solar.
Tüm insanlığın boğazında ki düğümler tutar ejderhayı kabrinde,
Tüm cehennemi ateşi yapar isterse.